Για τις «κοινές» μας παραλίες
Του Ιωάννη Κατωπόδη, Αντιπροέδρου του ΔΣ της Ομοσπονδίας των απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων
Μου ζήτησαν 25 ευρώ επί 2 για τις ομπρέλες. Δε δέχτηκα την προσφορά τους και καθίσαμε στην άμμο στο διάδρομο που άφηναν μεταξύ τους οι ομπρέλες που έφταναν κατά πλάτος της παραλίας από το παρκινγκ μέχρι το κύμα. Σε λίγο «έσκασαν» και μας περικύκλωσαν περίπου 6-7 μπράβοι, οι οποίοι «δήλωσαν» Αγρινιώτες!!!
Ιωάννης Κατωπόδης
Αν το νησί μας είναι πασίγνωστο ποια οικουμενικά, οι αρχές του και η κοινότητες μας οφείλουμε – μαζί με κάθε τρόπο και θυσία- να διαφυλάξουμε το λόγο για τον οποίο έχει γίνει αυτό. Έτσι σήμερα μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει ταξιδιωτικός οδηγός ή σχετικός με τον τουρισμό ιστότοπος που να μην προτείνονται στις ομορφότερες παραλίες της χώρας μας οι διάσημες ακτές μας. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να προστατευτούν – ως κόρη οφθαλμού- και σαν εγγυητές της δικής μας ΚΟΙΝΗΣ τοπικής ανάπτυξης αλλά και σαν σημεία αναφοράς παγκόσμιας περιβαλλοντικής αξίας.
Είναι όμως πια κοινές οι παραλίες μας;
Ένα γεγονός το καλοκαίρι του 2021 σε γνωστή πολυβραβευμένη δυτική παραλία την οποία επισκέπτομαι μια δυο φορές κάθε καλοκαίρι εδώ και σαράντα χρόνια. μου έδωσε την αφορμή να προβληματιστώ σε αυτό το θέμα. Πήγα και το 2021 στη συγκεκριμένη παραλία με τα τρία παιδιά μου κατά τις 6:00 το απόγευμα, ώρα που βρίσκεις να παρκάρεις και ζήτησα να νοικιάσω τέσσερις ομπρέλες από μαγαζί που επισκέπτομαι συνήθως όταν πηγαίνω εκεί. Δυστυχώς μου ζήτησαν 25 ευρώ επί 2 για τις ομπρέλες «πάνω στο κύμα» και επειδή δεν δέχθηκα να πληρώσω αυτό το ποσό, αλλά ούτε δέχθηκα και την επόμενη προσφορά τους στα 20 ευρώ για τις πίσω θέσεις, καθίσαμε στην άμμο στο διάδρομο που άφηναν μεταξύ τους οι ομπρέλες που έφταναν κατά πλάτος της παραλίας από το παρκινγκ μέχρι το κύμα.
Σε λίγο «έσκασαν» και μας περικύκλωσαν περίπου 6-7 μπράβοι, οι οποίοι «δήλωσαν» Αγρινιώτες!!! – δεν ξέρω για ποιο λόγο – μας περικύκλωσαν και απαίτησαν ετσιθελικά και με άθλιο και τραμπούκικο τρόπο να απομακρυνθούμε. Αφού ανταλλάξαμε κάποια γαλλικά, έφυγα και μάλλον θα το σκεφτώ πολύ να ξαναπάω εκεί για μπάνιο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Είναι αυτή η Κοινή μας παραλία;
Και οι επόμενες στη σειρά ακτές θα είναι κοινές μας παραλίες και για πόσο ακόμη;
Να πω για το Κάστρο και τον Αι Γιάννη ήθελα, που ανήκουν και οι δύο στο κοινό παρελθόν του μισού Λευκαδίτικου πληθυσμού, η προσπάθεια να κρατηθούν ΥΠΑΡΚΤΕΣ και ΚΟΙΝΕΣ είναι η πρώτη και ίσως η ποιο σπουδαία μάχη στο πλαίσιο της μελλοντικής μας ανάπτυξης.
Και άλλα πρόσφατα συμβάντα στο Περιγιάλι και στο αγκυροβόλιο της Βασιλικής έρχονται να τονίσουν την ανάγκη προστασίας των ακτών μας από μεγαλοιδιωτικά συμφέροντα και από τις φυσικές καταστροφές που επιφέρει ποια τάχιστα η κλιματική αλλαγή. Η υπόθεση είναι πρώτα της κοινότητας Των Λευκαδίων και των αρχών της.
