ΣΟΦΊΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΎΛΟΥ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ.
ΧΡΏΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΜΈΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ.
Μπαίνεις στην αίθουσα Τέχνης, του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής, και είναι σαν να βρίσκεσαι σε έναν επίγειο παράδεισο. Μια αγαλλίαση και μια ευφορία σε περιβάλλει και ξεκινάς ένα ταξίδι μοναδικό , σε κόσμους που δεν περίμενες να πας.
Σε παίρνει αγκαλιά με τα Αχραντα χέρια της η ιέρεια της Ναίφ τεχνοτροπίας σε οδηγεί σε μια παγκόσμια πολιτεία και σε συστήνει στους ανθρώπους των Τεχνών και των Γραμμάτων, που ζουν αρμονικά με τους ήρωες τους.
Και να μπροστά σου ο Βέρντι, ο Στράους, ο Σαμάρας, ο Χούμπερντινκ, ο Ρίμσκι, , ο Κόροσκοφ,
ο Χρήστου, ο Πουλένκ, ο Ξενάκης, ο Πουτσίνι, ο Μπιζέ, ο Ραβέλ, ο Μπαλτάς, ο Τριβιζάς, ο Πουτσίνι , ο Σακελλαρίδης, ο Μουσόργκσκι, ο Λέχαρ, ο Βάγκνερ, ο Μότσαρτ. Λουσμένοι στο φώς και εξτασιασμένοι απολαμβάνουν μοναδικές ερμηνείες των έργων τους, που ακούγονται από τα επιβλητικά θέατρα των Αθηνών, της Πάτρας, της Σμύρνης, της Ζακύνθου, του κόσμου όλου.
Σε μια απέραντη σκηνή ενώνονται οι σκηνές των θεάτρων και δειλά και διακριτικά εμφανίζονται από παντού η Κάρμεν χέρι χέρι με τον Ορφέα, αφηγούνται τα παραμύθια του Χόφμαν,
οι Μποέμ έχοντας υπό τη προστασία τους την κυρία με την Στρυχνίνη, ενώ οι Χάνσεν και Γκρέτελ, λικνίζονται στις μουσικές της Τραβιάτα και του Μαγεμένου Αυλού.
Από την Περσέπολη κάνει την εμφάνιση της η Σεχραζάντ και πλάι της η βασίλισσα Σαβά, θαυμάζουν τον Ιππότη με το ρόδο, ενώ η Αριάδνη στη Νάξο κρατά στα χέρια της μαγιοβότανα και τα προτείνει στην Φλώρα Μιράμπιλις, χορεύοντας τον Βαφτιστικό. Γέλια σκορπούν στο πέρασμα τους η Εύθυμη χήρα και ο Ιπτάμενος Ολλανδός.
Στη θέα της μάγισσας Φρικαντέλα, οι Χάνσεν και Γκρέτελ,τρέχουν να κρυφτούν φοβούμενοι από το κυνηγητό της δικής τους μάγισσας.
Καθηλωμένοι από τις εικόνες μιας έκθεσης ο Οδυσσέας με τη Ναυσικά, μόλις σήμανε η Ισπανική ώρα, φοβούμενη μην τους δει κανείς, κρύφτηκαν
ανάμεσα στο χορό των μεταμφιεσμένων, που περνούσε εκείνη τη στιγμή από μπροστά τους. Με επανέφερε στην πραγματικότητα, ο δυνατός θρήνος της Αίντα. Φωτίστηκα από τα λαμπερά χρώματα των πινάκων που στέκονταν τεχνιέντως βαλμένοι, από την υπέροχη Διώνη Καλογεροπούλου, που επιμελήθηκε την έκθεση. Της αξίζουν πολλά μπράβο, γιατί δεν είναι εύκολο να κουμαντάρεις ένα τόσο σπουδαίο υλικό, ακόμα κι αν ο καλλιτέχνης είναι η μητέρα σου.
Δίκαια η Σοφία Καλογεροπούλου, θεωρείται από τις κορυφαίες εικαστικούς στο κόσμο, στην τεχνοτροπία Ναίφ. Καταφέρνει εύστοχα να εξωτερικευσει συναισθήματα πικρά και ευχάριστα, που δεν πληγώνουν το θεατή, γιατί είναι ποτισμένα με αγάπη και φωτισμένα με Αίδιον φως και χρώματα της φύσης.
Θα σας αποκαλύψω πως οι ερμηνείες των κλασικών έργων, που νομίζεις ότι βγαίνουν από τους πίνακες, σε αυτή την έκθεση, ενώθηκαν σε μια λυρική φωνή, βγαλμένη από την όπερα της Βιέννης, την φωνή της Σοφίας Μαζαράκη, που δεν είναι άλλη από την δική μας Σοφία Καλογεροπούλου. Και την θεωρούμαι και δική μας, Λευκαδίτισσα δηλαδή, γιατί στο σπίτι της στον Αλέξανδρο Λευκάδας έχει ζωγραφίσει πολλά από τα αριστουργήματα της.
Σας προτείνω να επισκεφθείτε την έκθεση. Θα ζήσετε κι εσείς την δική σας ιστορία, θα ταξιδέψετε στα υψηλά μονοπάτια της Ναίφ ζωγραφικής.
ΥΓ. Η έκθεση είναι αφιερωμένη στον πρωτομάστορα του Μεγάρου Μουσικής Χρήστο Λαμπράκη. Καλύτερη τιμή δεν θα μπορούσε να γίνει.
Πηγή: Μίμης Κούρτης – Καισαριανή, 23 Φλεβάρη 2024.