Το μικρό αυτό διήγημα γράφηκε πριν ένα χρόνο από τον Γιάννη Κατωπόδη , με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου του κ. και της κας Λάζαρη
Δημοσιεύεται σήμερα προς τιμήν τους. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι συμπτωματική
Λευκάδα 19/10/2023
Πο (ντι) – νηρά
Παλιότερα
Στο παρατημένο και ρημαγμένο για χρόνια μοναστήρι, με τη μεγάλη περιουσία και την υπέροχη θέα στο πολυσύχναστο θαλάσσιο πέρασμα μεταξύ τριών νησιών, με την μικρή και απάνεμη αμμουδιά στα πόδια του, το αντίγραφο της πραγματικά σπάνιας εικόνας του Αγίου στο ερειπωμένο σχεδόν εκκλησάκι του, τα φίδια και οι ποντικοί είχαν στήσει χορό. Τους φάνηκε παράξενο που δυο μαυροφορεμένες για μέρες καθάριζαν ότι μπορούσαν. Μέχρι και στις φωλιές τους έφταναν κι έσπαγαν τα αυγά τους. Δεν γνώριζαν βέβαια οι παλιοί οικοδεσπότες ότι οι δυο αυτές καλόγριες περίμεναν την επίσκεψη του Ηγούμενου Εφραίμογλου γνωστού στο πανελλήνιο για την αξιοποίηση της μοναστηριακής περιουσίας και Μεγάλου Λογισταπόστολου του Όρους. Το προηγούμενο βράδυ άκουγαν τις κουβέντες τους και καταλάβαιναν ότι τις απασχολούσε το πως θα φτάσει εκεί ο Ηγούμενος , αφού ο δρόμος, για χρόνια παρατημένος κι αυτός, είχε γεμίσει θρούμπες, πουρνάρια και γαϊδουράγκαθα. Προβληματίζονταν μήπως να έρχονταν με καΐκι από τον μικρό κολπίσκο που αποτελούσε ένα ασφαλές φυσικό λιμανάκι ,κάτω από το μοναστήρι.
Έτσι τα ποντίκια και τα άλλα φίδια μετακόμισαν στο βάθος ενός λαγκαδιού, λίγο μακρύτερα και έκαναν κατοικία τους ένα παρατημένο πέτρινο μαντρί.
Την ίδια στιγμή ο Δήμαρχος κ. Φρέσκος ελάμβανε ένα ί – μέιλ που ενημερώνονταν με κάθε επισημότητα, για την άφιξη στο νησί του λογισταπόστολου Ευφραίμογλου. Του ζητούνταν να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον Ηγούμενο που θα έφτανε για να επισκεφθεί το παρατημένο μοναστήρι στο νότο του τόπου τους.
Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι τριγύριζε ένα ζευγάρι συνταξιούχων, που φωτογράφιζε τα πάντα – από πέτρες ως λουλούδια και σαύρες – μέχρι που σουρούπωσε και μπήκε στο αμάξι του να γυρίσει σπίτι, πριν νυχτώσει…
Μερικά χρόνια αργότερα
Μαζεμένοι φωτογράφοι, αγρότες και πρόεδροι των χωριών της περιοχής, μαζί με το προσωπικό της εταιρείας, βρέθηκαν στα επίσημα εγκαίνια του νέου δρόμου, που είχε ξεκινήσει πριν τέσσερα χρόνια ο Δήμος στη περιοχή και συνέδεε το μοναστήρι με το λιμάνι που επεκτείνονταν κι αυτό.
΄Ηταν ένας ανηφορικός χωματόδρομος που διέσχιζε τη παρθένα πλαγιά του Βουνού και χάρις στους δεινούς χειρισμούς του τοπικού άρχοντα, διαπλατύνθηκε και ασφαλτοστρώθηκε πολύ γρήγορα με δαπάνες της εταιρείας που είχε αναλάβει να εκσυγχρονίσει το λιμάνι. Επειδή την εταιρεία δεν την συνέφερε να φέρνει ογκόλιθους για τους λιμενοβραχίονες από μακριά, αρκέστηκε να τοποθετήσει στους λιμενοβραχίονες τα βράχια που αποσπάστηκαν κατά τη κατασκευή του δρόμου. Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, ή κατάσταση «γουίν – γουίν» και για αυτό όλοι ήταν έτοιμοι για φωτογράφηση. Καλεσμένοι ήταν και το ζευγάρι των συνταξιούχων φωτογράφων οι οποίοι όμως προτίμησαν να φωτογραφήσουν τη πανίδα του κοντινού λαγκαδιού και δεν εμφανίστηκαν στη φιέστα.
Μετά τη γιορτή ήταν όλοι καλεσμένοι από τις καλόγριες, με τα έξοδα πληρωμένα από τον Ηγούμενο, που λόγω ασθένειας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί
Το τσιμπούσι στήθηκε στη νέα βεράντα με θέα το πέρασμα στα τρια νησιά και όλοι θαύμασαν το έργο της ανακαίνισης του μοναστηριού που προχωρούσε γρήγορα αφού ο νέος δρόμος πρόσφερε γρήγορη πρόσβαση στα κοντέινερ του κατασκευαστή. Το παλιό καθιστικό είχε γίνει εμπορικό μαγαζί που πουλιούνταν διάφορα, από κομποσκοίνια μέχρι εικόνες από το ¨Ορος.
Όταν ο Δήμαρχος πήγε να ανοίξει τη κουβέντα για το αυθαίρετο κλείσιμο του άλλου χωματόδρομου που περνούσε μπροστά από το μοναστήρι και κατέληγε στην αμμουδιά, οι καλόγριες τον ενημέρωσαν ότι θα αποφασίσουν τα δικαστήρια γι αυτό και δεν του πέφτει λόγος.
Τα σημερινά χρόνια
Λυσσομανούσε ο νοτιάς δυο μέρες συνέχεια και στο νέο λιμάνι είχε σηκώσει μέχρι και τις πέτρες. Οι βάρκες που άραζαν στο παλιό λιμάνι τη γλίτωσαν αλλά όσα σκάφη βρίσκονταν στις νέες εγκαταστάσεις, έπαθαν μεγάλες ζημιές ενώ το λιμάνι έκλεισε για επισκευές τις επόμενες εβδομάδες. Ο νέος Άρχοντας που επισκέφθηκε το μέρος έριξε τις ευθύνες στον προηγούμενο που αντί να βάλει ογκόλιθους για τη προστασία του, είχε τοποθετήσεις μικρούς και μεγάλους βράχους από τις εκχωματώσεις του νέου δρόμου. Έκανε και δηλώσεις για τη πρόθεσή του να διορθώσει και τον προχειροφτιαγμένο νέο δρόμο και να τοποθετήσει προστατευτικές μπάρες για να μη κινδυνεύουν τα αυτοκίνητα να πέσουν στο γκρεμό που έχασκε από κάτω, οι διερχόμενοι οδηγοί.
Το ζευγάρι των φωτογράφων ήταν παρόντες και αποθανάτιζε τα απίστευτα που έγιναν εκεί. Που ακούστηκε ο νοτιάς να σηκώνει πέτρες και να τις ρίχνει πάνω στα καΐκια και τα κότερα; «βάιραλ» έγιναν οι φωτογραφίες τους.
Πριν μπει ξανά ο χειμώνας το απόγευμα μιας φωτεινής μέρας, μέσα στο γαιδουροκαλόκαιρο, ο συνταξιούχος με τη γυναίκα του, έπιασαν την ανηφόρα του νέου δρόμου. Λίγο πριν βγουν στη κορυφή του βουνού, ο δύων ήλιος ήρθε κατάφατσα στη ματιά του οδηγού, που έχασε για λίγο τον προσανατολισμό του και τα επόμενα δευτερόλεπτα μαζί με το ΙΧ τους έπαιρναν τούμπες στις απότομες πέτρες του λαγκαδιού που οδηγούσε στη θάλασσα. Άνοιξαν οι πόρτες, τα κινητά τους βρέθηκαν μακριά και οι ίδιοι μέσα στα αίματα και τους πόνους κατάφεραν να συρθούν έξω από το αυτοκίνητο για να βρουν το κινητό να καλέσουν σε βοήθεια. Πέρναγαν οι ώρες και η αστυνομία μετά το πρώτο εικοσιτετράωρο άρχισε να ψάχνει το χαμένο ζευγάρι. Πέρασαν και από τα χωριά και ρώταγαν αν τους είδαν. Έλεγαν, ότι δεν μπορούσαν να τους εντοπίσουν ούτε από το ανοιχτό κινητό τους που ακόμα χτύπαγε. Ούτε ελικόπτερο, ούτε ντρόουν δεν έβαλαν να τους ψάξει. Ηλικιωμένοι ήταν γιατί να ασχοληθούν περισσότερο; Το ξημέρωμα της άλλης μέρας ένας ντόπιος σήκωσε το ντρόουν του και τους εντόπισε στο μακρύ λαγκάδι. Τις δυο ημέρες που πέρασαν ετοιμοθάνατοι στο λαγκάδι παρόντες ήταν μόνο τα ζώα που είχαν φύγει από το μοναστήρι. Στη κηδεία τους οι δύο άρχοντες ήταν παρόντες.