ΠΟΛΕΜΟΣ
(Υπό άλλη οπτική)
Κάποτε οι Μοίρες προέβλεψαν ότι ο βασιλιάς των τιτάνων Κρόνος, θα εκθρονιζόταν μια μέρα από ένα από τα παιδιά του, όπως έκανε και ο ίδιος στον πατέρα του, Ουρανό.
O Κρόνος προσπάθησε με δώρα να εξευμενίσει τις Μοίρες, για να αποτρέψει την εκπλήρωση της προφητείας. Μάταια όμως.
Έτσι κάθε παιδί που γεννούσε η Ρέα, ο Κρόνος το κατάπινε. Μη μπορώντας η Ρέα να αντέξει αυτή την αποτρόπαια πράξη, μόλις γεννήθηκε ο Δίας, τον στέλνει με έναν αετό στην τιτάνα Γαία να τον γλιτώσει. Στον Κρόνο έδωσε μια πέτρα για να τον ξεγελάσει. Το κόλπο πέτυχε. Ο Δίας επέζησε με σκοπό μια μέρα να σώσει τα αδέρφια του.
Ο νεαρός Δίας αφ’ ενός μεν σκόπευε να ελευθερώσει τ’ αδέλφια του, αφ’ ετέρου σκόπευε στην εξουσία του κόσμου που θα έπαιρνε έχοντας συμμάχους τ’ αδέλφια του και όλους τους δυσαρεστημένους από τον Κρόνο τιτάνες.
Έτσι άρχισαν μακροχρόνιοι πόλεμοι (τιτανομαχία). Δημιουργήθηκαν οι συμφορές, τα κακά πνεύματα, τα οποία ο Δίας φυλάκισε στο κουτί της Πανδώρας, κατασκευαστής του οποίου ήταν ο Ήφαιστος, και το τοποθέτησε στην πλάτη του Κρόνου. Η Αθηνά, φοβούμενη πως μια μέρα το κουτί θα άνοιγε και θα απελευθερωνόντουσαν τα δεινά, κρυφά από τον πατέρα της, έβαλε μέσα στο κουτί την Ελπίδα, η οποία θα μπορούσε να τα υπερνικήσει.
Αυτά αναφέρονται στη μυθολογία. Χρειάζονται όμως προσεκτική ανάγνωση, διότι απλά περιγράφουν την ανθρώπινη φύση.
Χρήμα κι εξουσία είναι τα συνήθη αίτια που οδηγούν τους ανθρώπους σ’ αυτή την εκτροπή. Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων, δημιουργημένοι από την ανθρώπινη φαντασία, είναι πλασμένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των ανθρώπων και δείχνουν αυτή ακριβώς την αλήθεια.
Πριν από 2500 χρόνια ο Ηρόδοτος είπε ότι κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Στην ειρήνη οι γιοι θάβουν τους πατεράδες, ενώ στον πόλεμο οι πατεράδες θάβουν τους γιους.
Όμως το χρήμα και η εξουσία ανέκαθεν ήταν κινητήριες δυνάμεις για τον άνθρωπο. Ως θεοί πάντα συσκότιζαν το μυαλό τους και ο άνθρωπος πάντα ανταποκρινόταν θετικά και στην εξουσία και στο χρήμα.
Μια ωραία σκηνή αυτής της δύναμης που ασκούν τα αίτια του πολέμου είναι οι πειρασμοί του Χριστού στο Σαραντάριο Όρος, όπου ο Χριστός είπε τη φράση που έμεινε: « Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Δυστυχώς όμως η ανθρώπινη ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι αχάριστο ον. Τα αγαθά της ειρήνης τα καταλαβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Συνήθως δεν αγωνίζεται για τις υπερβάσεις που θα τον κάνουν άνθρωπο. Έτσι χρόνια και χρόνια η ανθρωπότητα βιώνει πολέμους, μεγάλα ατυχήματα, και δυστυχίες. Αναρωτιέμαι πώς μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, ιδιαίτερα σήμερα όταν η τηλεόραση καθημερινά βομβαρδίζει με εικόνες ανθρώπινης δυστυχίας. Τα μάτια των παιδιών δεν μιλάνε στις καρδιές τους;
Ο Μακρυγιάννης είπε στα χρόνια της επανάστασης: «Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλα λάθη. Μικροί άνθρωποι, μικρά λάθη». Μια φράση που χρόνια και χρόνια επαληθεύεται.
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλές αναλύσεις και λόγια μεγάλων και σοφών ανθρώπων. Προτίμησα όμως να πάρω τις σκέψεις ενός δεκάχρονου κοριτσιού.
Όταν υπάρχει πόλεμος όλοι είναι δυστυχισμένοι. Σκέφτονται τις όμορφες στιγμές κατά τη διάρκεια της ειρήνης. Οι πόλεμοι γίνονται για να μεγαλώσει μια χώρα (εξουσία), από ρατσισμό και για τα χρήματα.
Ο πόλεμος φέρνει στους ανθρώπους περισσότερα κακά απ’ όσα νομίζουμε. Πολλοί σκοτώνονται και πολλοί τραυματίζονται σοβαρά. Χρειάζεται χρόνος για να γίνουν καλά.
Πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους και πολλά παιδιά μένουν ορφανά. Οι καταστροφές είναι πολλές.
Για να σταματήσουν οι πόλεμοι υπάρχουν πολλοί τρόποι, όμως κανείς δεν τους τηρεί.
Πρέπει να είμαστε φιλικοί με όλες τις χώρες. Αντί πολεμάμε, να λύνουμε τα προβλήματά μας με διάλογο.
Οι δάσκαλοι να μαθαίνουν τα παιδιά να αγαπούν την ειρήνη, γιατί στην ειρήνη μπορείς να πηγαίνεις στο σχολείο για να μορφωθείς, μπορεί να κάνεις πάρτι γενεθλίων, να παίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις. Στον πόλεμο τίποτε από αυτά δεν μπορείς να κάνεις.
Στα παιδάκια που στη χώρα τους υπάρχει πόλεμος, εύχομαι να είναι θαρραλέα και σύντομα να υπάρξει ειρήνη.
Το ίδιο εύχομαι κι εγώ!
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος Θεολόγος.
