Αν και Λευκαδίτης, το Νιοχώρι το γνώρισα πρόσφατα. Πάντα ήθελα να το επισκεφτώ, αλλά δεν έτυχε. Την ευκαιρία μου την έδωσε ο πολιτιστικός Σύλλογος Νιοχωρίου «ΜΕΛΑΝΥΔΡΟΣ».
Έτσι κάποιο απόγευμα ξεκίνησα την ανάβαση από το Νυδρί. Η διαδρομή ήταν η μεγάλη έκπληξη. Αλήθεια τι θέα ήταν αυτή!
Ολόκληρος ο κόλπος του Ελλομένου μπροστά σου. Όλη η τοπική μας ιστορία παρούσα. Μαδουρή, Αγία Κυριακή, Dörpfeld, Σκορπιός. Δεν είναι και λίγα όλα αυτά να τα έχεις μπροστά σου.
Όσο ανεβαίνεις, τόσο πιο όμορφα είναι. Φτάνοντας στο χωριό είναι η μεγάλη έκπληξη. Εκεί συνυπάρχουν τα πάντα. Το πράσινο του βουνού, η όμορφη θέα, τα παλιά σπίτια με το λευκαδίτικο χρώμα, τα σύγχρονα που σεβάστηκαν το περιβάλλον.
Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο ναός της Ευαγγελίστριας. Ένα όμορφο τρουλαίο οίκημα που διατηρείται σε άριστη κατάσταση.
Λίγο πιο πάνω το Δημοτικό Σχολείο. Ο χρόνος και η εγκατάλειψη άφησαν επάνω του έντονα σημάδια, όμως η αγάπη και το μεράκι των ανθρώπων του «ΜΕΛΑΝΥΔΡΟΥ» το μεταμόρφωσαν κυριολεκτικά σε λίκνο πολιτισμού.
Εδώ γνώρισα τους ανθρώπους του «ΜΕΛΑΝΥΔΡΟΥ». Μια ομάδα υπόδειγμα. Αποτελείται ανθρώπους διαφόρων εθνοτήτων, έχοντας κοινό γνώρισμα την αγάπη για τον τόπο τους.
Εκτός από την αγάπη για τον τόπο τους υπάρχει και το μεράκι της δημιουργικότητας. Έτσι στο μικρό Νιοχώρι έχουμε μια τεράστια παραγωγή πολιτιστικών δράσεων. Θα τολμούσα να πω πρωτοπόρες για τη Λευκάδα.
Όλοι μαζί εργάζονται και δημιουργούν δράσεις με ποικίλα θέματα. Θέματα που φέρνουν τους ανθρώπους κοντά.
Μέσα σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που τους γνώρισα δυσκολεύομαι να απαριθμήσω πόσες δράσεις είδα, πράγμα βέβαια που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Κάποιες από αυτές τις κάναμε μαζί.
Έγιναν θεατρικές εκδηλώσεις, εκδηλώσεις που προάγουν την παραδοσιακή τέχνη (πχ τη λευκαδίτικη υφαντική), θεατρικές εκδηλώσεις, παραδοσιακές βραδιές, βραδιές Jaz, μέχρι και εκδηλώσεις μέσα στο ναό της Ευαγγελίστριας.
Είναι θαυμαστή η ομοιογένεια της ομάδας. Όλοι φροντίζουν για την κάθε εκδήλωση. Κέρασμα, διασκέδαση, χαμόγελο, φιλοξενία. Υπάρχει αυτό που η γλώσσα μας ονομάζει ευγενής άμιλλα στον τομέα της προσφοράς.
Στους υπέροχους μπουφέδες τους βλέπει κανείς εδέσματα από όλες τις κουζίνες. Όλα προσφέρονται με αγάπη.
Πολιτισμός όμως δεν είναι μόνο αυτά. Οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν και ανέδειξαν όλα τα αξιοθέατα του χωριού που δεν είναι λίγα.
Έγινε παπαδιαμαντικός εσπερινός μετά από εκατό χρόνια στα ερείπια του ναού των Αγίων Πάντων.
Ανέδειξαν τις πηγές του χωριού, πηγές με περιβάλλον λες και κατοικούν Μούσες. Πηγές που ταυτίζονται απόλυτα με τη λαογραφία του χωριού.
Επανέρχομαι στο Σχολείο. Εκεί πάντα κάτι γίνεται. Κάτι δημιουργείται. Πότε ο αργαλειός. Πότε ο φούρνος στην αυλή που ψήνει υπέροχες νοστιμιές. Πέραν τούτων συνεχείς εκθέσεις και κατασκευές. Το εργαστήρι δίνει χρώμα σε όλες τις γιορτές. Εκεί χριστουγεννιάτικες κατασκευές, εκεί εκθέσεις ζωγραφικής και ό,τι άλλο βάζει ο νους καθενός.
Όλα αυτά σιγανά και ταπεινά χωρίς φωνές και φανφάρες. Άλλωστε τα καλά έργα μιλούν μόνα τους!
Νομίζω ότι στη σημερινή εποχή το αγαπημένο Νιοχώρι θα μπορούσε να αποτελέσει υπόδειγμα λειτουργίας των χωριών μας. Υπόδειγμα φιλοξενίας και δημιουργικότητας. Τους εύχομαι υγεία. καλή συνέχεια και προσφορά στον τόπο μας!
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος – Θεολόγος.