Απρίλης 2023!
Απόγευμα. Λιοκάματα!
Με οδηγό τον καλό φίλο και συνάδελφο Δημήτρη Κροκίδη είχα την ευκαιρία να κάνω έναν όμορφο περίπατο στο χώρο και στο χρόνο, στον Άγιο Βασίλη ( United States of Lefkada)
Ο Δημήτρης είναι εξαίρετος οδηγός, γνωρίζει καλά και αγαπά τον τόπο και τη λαογραφία του.
Έχει σημασία για όσους διαβάζουν να έχουν στο μυαλό τους ότι είναι Απρίλης. Όχι καλοκαίρι.
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή προς τον Άγιο Βασίλη. Ο δρόμος περνά μέσα από σκιερούς ελαιώνες. Οι πανύψηλες αιωνόβιες ελιές δημιουργούν την αίσθηση ότι ξεφυλλίζεται βιβλίο λογοτεχνίας.
Κοιτάζουμε την πλαγιά του βουνού απέναντι από τον Άγιο Πέτρο. Προχωρημένο απόγευμα. Λιοκάματα. Τέτοια ώρα οι παλιότεροι έπρεπε να φροντίσουν για την αράδα τους στο πότισμα. Οι λόμποι πρέπει να γεμίσουν για να ποτιστούν οι κήποι την επόμενη μέρα.
Με αυτές τις σκέψεις προχωράμε και φτάνουμε στον Άγιο Βασίλη, που είναι πλέον εγκαταλειμμένος. Τα σπίτια ερειπωμένα. Πέτρες, πρασινάδα και ερειπωμένα σπίτια συνθέτουν ένα όμορφο παζλ.
Σε πολλά σημεία οι βάτοι έχουν κάνει κατάληψη. Το περπάτημα είναι δύσκολο. Όμως αξίζει τον κόπο να επιμείνει κανείς. Αρχικά τα όμορφα λουλούδια που η αρχέγονη λευκαδίτικη φύση μας τα προσφέρει. Στη συνέχεια τα σπαράγματα των εγκαταλειμμένων σπιτιών που ξυπνούν πολλές εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια.
Εκεί ξεκινά το μεγάλο ταξίδι στο χρόνο. Σπίτια μισογκρεμισμένα σαν στοιχειωμένα. Φαίνονται πεντακάθαρα οι κάμαρες και οι χώροι τους. Πιο πολύ ενδιαφέρον έχουν τα αντικείμενα που έχουν σωθεί. Ένα καρατέλο (κρασοβάρελο), οι δούγες του και μια κασέλα.
Ήμουν έτοιμος να γράψω έκθεση για το περιεχόμενο της κασέλας, όταν η φωνή του Δημήτρη με έφερε στην πραγματικότητα.
Άρχισε να διηγείται για τη ζωή τα παλιότερα χρόνια στο χωριό. Τα χωράφια, τις ασχολίες και τη φτώχεια που έζησαν.
Συνεχίσαμε την περιπλάνηση στο χωριό. Αυτό που πραγματικά ήταν εντυπωσιακό ήταν ένας ληνός σε ένα παλιό σπίτι. Βέβαια σπίτι και ληνός ήταν ερειπωμένα. Ξεχώριζαν όμως και τα δυο καθώς και η χρήση του ληνού.
Ο ληνός είναι μια ψηλή – χτιστή κυλινδρική δεξαμενή, στο ύψος του σπιτιού. Επικοινωνούσε με μια οπή – κάνουλα με το εσωτερικό του σπιτιού μάλλον για πρακτικούς λόγους. Εσωτερικά είχε επάλειψη από ειδικό κονίαμα για να είναι στεγανή. Εκεί έριχναν τα τσάμπουρα από τα σταφύλια από το ύψος περίπου της στέγης και μπορούσαν μέσα από το σπίτι να πιάνουν το κρασί. Η ύπαρξή του μας οδηγεί πολλά χρόνια, μάλλον αιώνες πίσω. Αν και σπάραγμα, με εντυπωσίασε το θέαμα.
Ο περίπατος μέσα στο χωριό και μέσα στο χρόνο συνεχίστηκε. Εικόνες πολλές τις οποίες η φαντασία συμπλήρωνε, έχοντας ως πρώτο υλικό τα λόγια του Δημήτρη.
Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά, φτάσαμε στην Εκκλησία του Αγίου Βασιλείου.
Εκεί οι πηγές κλέβουν την παράσταση. Πλούσιες και πληθωρικές. Όμορφη η εικόνα τους και όμορφο το τραγούδι τους. Πιο σημαντική είναι η προσφορά τους τόσους αιώνες στους ξωμάχους του τόπου μας.
Αφού απολαύσαμε την πηγή, ανεβήκαμε στην Εκκλησία. Η θέα έξω από το ναό είναι καταπληκτική. Όλο το Ιόνιο φαίνεται. Πιο ωραίο είναι ότι φαίνεται με απόχρωση ηλιοβασιλέματος. Χτυπήσαμε την καμπάνα και κάναμε γενικό προσκλητήριο. Λίγο πιο πέρα αναπαύεται ο πατέρας του Δημήτρη, τον οποίο τον ήξερα.
Ύστερα από αυτό τον όμορφο περίπατο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από ένα κτήμα του Δημήτρη και κόψαμε λεμόνια. Το άρωμά τους ήταν καταπληκτικό.
Φύγαμε. Όμως εγώ μάλλον είμαι εκεί!
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος Θεολόγος.
