Κ’ΛΟΥΡΑ ΓΙΑ Τ΄Σ ΑΠΟΚΡΈΣ…
( Και του χρόνου θειά Βασίλω )
– Έφκιασες μαρή τ’ν κλούρα;
– Άσε με χ΄στιανή μ’ και μ’ πέσανε τα χέρια.Σαράντα φύλλα άνοιξα.
– Τόσα θέλει για να γένει σωστή.Μη τράζεις,
που η νφαδιά μ’ τν έκαμε μπήτ φτενή.
– Δε πράζ’ άμα είναι νόστμ’.
– Μαρή γένκε κάρκανο και λύσσα.Έβαλε απ’ το τερί π’ τς έδωκε η μάνα τς. Άφε π’ κατέλωνε
κιόλα.Τν έπνιξε και στο λάδ’ και δε
γλωσσάζεται με τίποτς.
– Εγώ έβαλα ένα νεροπότρο λάδ’ απ’ το φετνό. και το καψα καλά.Δε ψένει ντίπ. Έβαλα και νια μκρή σφήνα τερή γιδίσ’ο. Γένεται νοστμότερη. Νια ώρα την έψενα στο φούρνο.
– Το ξέρω ψχή ‘ μ’. Η νφαδιά μας το σκένεται
το γίδιο το τερί και βάνει προβατίσο.
Αλλά φέτο, τς αφάλισε τς σμπεθέρας,
κατέλωσε ούλη η στάνη.Δε δε το διαλπιάζεται καένας. Άσε που ο πλάστης ήτανε θεόστραβος κι έσυρε κάτ’ φύλλα χοντρά σα τν αφεντιά τς.
– Δε πράζ’ μαρή. Καλές αποκρές, να ‘χ’με και τη νυγειά μας.
– Δε λέω.καλές αποκρές, αλλά να ‘χμε να τρώμε και φαί τς προκοπής, όχι διαλούπια.
( Μετάφραση : lexikolefkadas.gr ).
Μίμης Κούρτης