Ή/λθες, εφάνης, στη ζωή
όπως το φως το αληθινό.
Λ/ίαν πρωί, ευώδιασες
της Τέχνης το περβόλι.
Ί/διον άστρο, έλαμψες
σε ράμπας λαμπογυάλι.
Ά/ναξ γυμνός, με αλήθειας
τήβενο αραιουφασμένο.
Σ/υνέκδημος, που ολόισα
διαμοίρασες την Τέχνη.
Λ/ύχνος καρδιάς αείφωτος,
που λάμπει στο σανίδι.
Ό/λβιος η σκηνή που άξια
την περπάτησες.
Γ/έλως ψυχής, αέρινης
τα αφηγήματα σου.
Ο/ύριος άνεμος στα δύσκολα
που διάλεξες ταξίδια.
Θ/ωπεία αβροδάχτυλη
στις παρειές της νιότης.
Έ/ρεβος για ημιμαθείς
και ξιπασμένους.
Τ/ριήρης, που σε πέρασε
στις όχθες του ωραίου.
Η/λίανθος που στόλισε
τη μακριά σου κόμη.
Σ/οκάκι, λεωφόρος που ‘γινε
μέσα σου, η Λευκάδα.
Μίμης Κούρτης.