Ακόμη κι εμείς που γράφουμε με ευκολία πολλές φορές για διάφορα θέματα σημαντικά ή ασήμαντα δεν βρίσκουμε τις λέξεις για να ξεκινήσουμε τον αποχαιρετισμό σε ένα παλιό συμμαθητή, σε ένα φίλο που ανταμώσαμε ξανά μετά σαράντα χρόνια αποφοίτησης από τα θρανία του Λυκείου Αρρένων Λευκάδας το 1979 κι έκτοτε δεν χαθήκαμε ξανά έχοντας μια τακτική τηλεφωνική επικοινωνία.
Πάντοτε στις συζητήσεις μας υπήρχε η επιθυμία να επαναλάβουμε την επιτυχημένη συνάντηση των συμμαθητών κι αυτός θα ερχόταν με χαρά από τη Χαλκίδα όπου έμενε μόνιμα και εργαζόταν ως καθηγητής φιλόλογος.
Κάποια στιγμή και με τρεμάμενη φωνή πριν δύο χρόνια μου εκμυστηρεύτηκε πως αρρώστησε βαριά και θα ήταν δύσκολο γι αυτόν να παραστεί αν και όποτε συναντιόμασταν ξανά οι συμμαθητές.
Η αρρώστια τον νίκησε και ο αγαπημένος φιλόσοφος της τάξης μας όπως τον αποκαλούσαμε έφυγε για το μακρινό ταξίδι στις 7 Οκτωβρίου.
Μετά την απώλεια του Θωμά ακόμη κι αν πραγματοποιηθεί κάποια νέα συνάντηση τίποτε δεν θα είναι ίδιο χωρίς αυτόν που όλοι θαυμάζαμε στη τάξη για την εξυπνάδα του, την εισαγωγή του στη Φιλοσοφική Αθηνών, τους αγώνες του στα φοιτητικά κινήματα και την επαγγελματική σταδιοδρομία του.
Γεννημένος στο Δράγανο είχε μεγάλη αγάπη για τη γενέτειρα Λευκάδα.
Συνεχώς με παρότρυνε να γράφω για την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού, τις μνήμες και τις παραδόσεις του, συμμετείχε διαρκώς με σχόλια σε δικές μου δημοσιεύσεις σε ιστοσελίδες, το facebook και την ομάδα “ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ & ΛΕΥΚΑΔΟΛΑΤΡΕΣ” που είμαι διαχειριστής και αλλού.
Σε ανάρτηση μου για τον εκλιπόντα συμμαθητή σχολίασαν πολλοί Λευκαδίτες για να τον αποχαιρετήσουν και να συλλυπηθούν τους οικείους του.
Παραθέτω τρία σχόλια απ αυτά…
Του καλού μας φιλόλογου των τριών τάξεων του Λυκείου κ. Δημήτρη Τσερέ,
του συμμαθητή μας και δικηγόρου κ. Στάθη Σκλαβενίτη και
του συμπατριώτη μας κ. Κώστα Κακαβούλη που ζει μόνιμα στη Χαλκίδα και ο αείμνηστος Θωμάς ήταν καλός του φίλος αλλά και συνάδελφος της συζύγου του στη Μέση Εκπαίδευση.
Το σχόλιο του κ. Δημήτρη Τσερέ:
-Α ρε Θωμά αγαπημένε μου μαθητή! Γιατί βιάστηκες; Το κουδούνι δεν είχε χτυπήσει ακόμα! Και η τάξη μας, το Γ2 Κλασικού 1979, ετοίμαζε νέα ριγιούνιον στου Σπύρου.
-Θυμάμαι που διάβαζες το ποίημα “Ο νόστος των εταίρων” στην τελευταία μας ριγίουνιον και στεκόσουν εκστασιασμένος στον στίχο “…άσβηστοι μνήμης πότες”. Πότης άσβηστης μνήμης είσαι και συ τώρα -ένας ακόμα από τους “εταίρους” που χάσαμε. Και άσβηστος θα είσαι και στη δική μας μνήμη. Αλλά και συ, Θωμά, πρόσεχε, μην ξεγελαστείς και πιεις από τη βρύση της Λήθης!
Το σχόλιο του κ. Στάθη Σκλαβενίτη:
Ταξιδεύει προς τον παράδεισο ο “φιλοσοφος” της τάξης μας, αυθεντικό παράδειγμα ήθους, ευπρέπειας και στοχασμού. Καλό ταξίδι συμμαθητή μας. Θα σε θυμόμαστε με αγάπη και απέραντο σεβασμό.
Το σχόλιο του κ. Κώστα Κακαβούλη:
Χθες έκλεισε η αυλαία !
Έγινε στο κοιμητήριο της Χαλκίδας ο ενταφιασμός του φίλου μας Θωμά και εδόθη ο τελευταίος ασπασμός .
Συγκινητική η σκηνή που καμιά δεκαριά φίλοι και συγγενείς του ήρθαν από το χωριό μαζί με λίγο χώμα από την αυλή του πατρικού του σπιτιού και το έβαλαν μαζί του κατά τον ενταφιασμό !
Δάκρυσαν και τα δένδρα .
Και ήταν εκεί η σύζυγος ο γυιός ο αδερφός αλλά και σύσσωμη η ΕΛΜΕ Ευβοίας για να αποχαιρετήσουν τον άξιο και αγαπημένο τους συνάδελφο !
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει !
ΥΓ. Εκ μέρους των συμμαθητών που είμαστε όλοι συγκλονισμένοι εκφράζω τα θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο, το γιο και συγγενείς του.
Kώστας Σκλαβενίτης
Στο μέσον ο καθηγητής κ. Δημήτρης Τσερές, δεξιά ο Θωμάς Μελάς.
