Γράφει ο Κώστας Σκλαβενίτης
Πολλοί σαν κι εμένα ζήσαμε μοναδικές νεανικές στιγμές στο Τουριστικό Περίπτερο του Κάστρου τις δεκαετίες του 70, του 80 και πιο πέρα ακόμη.
Είναι χρόνια ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μας και θα τα κουβαλάμε για όλη μας τη ζωή με νοσταλγία. Ωραία χρόνια, όμορφα χρόνια, με αθωότητα θα έλεγα και δίψα για ζωή.
Το Τουριστικό περίπτερο για μένα και τους συμμαθητές μου πέρα από χώρο αναψυχής ως ντισκοτέκ πρωτοποριακή για εκείνη την εποχή, ήταν και το μέσον που μας εξασφάλιζε κάποια χρήματα στο ταμείο της τάξης για να πάμε με δικά μας χρήματα κάποια εκδρομή και χωρίς συνοδεία καθηγητών διότι είχαν απαγορευτεί οι σχολικές εκδρομές μετά τον τραγικό πνιγμό 21 μαθητριών στη θάλασσα με βάρκα που αναποδογύρισε στη Κρήτη το 1972.
Η αίθουσα του Τουριστικού Περιπτέρου προσφερόταν ως η καλύτερη και πιο μοντέρνα για μαθητικούς χορούς και συνεστιάσεις.
Ως γραμματέας στο προεδρείο όλων των τάξεων του Β Κλασσικού Λυκείου Λευκάδας μαζί με τον πρόεδρο Σπύρο Μπελεγρίνο και τους συμμαθητές μας, αναλαμβάναμε αυτές τις εκδηλώσεις φέρνοντας κάποια λαϊκή ορχήστρα από τη Πάργα που ήταν φίρμα τότε για να προσελκύσουμε κόσμο.
Νοικιάζαμε την αίθουσα, πληρώναμε το κόστος των φαγητών και των ποτών.
Η τιμή της πρόσκλησης δεν αρκούσε να καλυφθούν ούτε τα μισά έξοδα, έτσι κάναμε λαχειοφόρο με δώρα που μας έδιναν πολλοί μαγαζάτορες της κεντρικής αγοράς για να μας βοηθήσουν.
Έστω κι αργά σήμερα θέλω να τους πω και ήταν πάνω από σαράντα ένα ευχαριστώ.
Στη Δευτέρα Λυκείου πήγαμε μονοήμερη εκδρομή στη Πάτρα και το οινοποιείο Achaia Clauss όπου τύχαμε μιας πολύ ωραίας ξενάγησης κι ακόμη θυμάμαι πως το καλύτερο και πιο γλυκό κρασί του ήταν η “Μαυροδάφνη” στη μνήμη της Δάφνης αγαπημένης του ιδρυτή Κλάους.
Στη Τρίτη Λυκείου ζητήσαμε κάτι παραπάνω και πήγαμε διήμερη εκδρομή τη δεύτερη Κυριακή των Αποκριών και τη Καθαρή Δευτέρα.
Για να μαζέψουμε επιπλέον χρήματα που χρειαζόμασταν για το λεωφορείο θυμάμαι κάναμε εκτός από τον χορό στο Τουριστικό Περίπτερο και την προβολή ταινίας “Σκαραμούς” στον ιδιωτικό τότε κινηματογράφο “Απόλλωνα”.
Στην εκδρομή απολαύσαμε το περίφημο Πατρινό Καρναβάλι και τη Δευτέρα πήγαμε στην Αρχαία Ολυμπία.
Να σημειώσω πως διανυκτέρευση δεν είχαμε σε κάποιο ξενοδοχείο ελλείψει χρημάτων κι έτσι κάποιοι βρήκαν γνωστούς φοιτητές να μείνουν σε σπίτια αλλά οι περισσότεροι δεν κοιμηθήκαμε καθόλου και κάναμε βόλτες μέχρι να ξημερώσει.
Που άλλωστε μυαλό για ύπνο σε δεκαοχτάχρονα αγόρια που διψούσαν για διασκέδαση και μάλιστα ελεύθερα χωρίς καθηγητές εκτός νομού Λευκάδας.
Φαγητό κάνα σουβλάκι με διπλή πίτα για να χορτάσουμε και κάνα σάντουιτς.
Έκανα αυτή την αναδρομή για να αναφερθώ κυρίως στο Τουριστικό Περίπτερο και να δείξω το δεσμό που υπάρχει μ αυτό και τη γενιά μου.
Πονάμε σήμερα όλοι που το βλέπουμε σ αυτή την απαξίωση και την επικινδυνότητα του.
Μια απαξίωση διαχρονική από τοπικούς άρχοντες οι οποίοι σήμερα επέλεξαν την δήθεν αξιοποίηση του με τίμημα και τη παρακείμενη παραλία, τη παραλία των νεανικών μας αναμνήσεων,τη παραλία των παιδιών μας, τη παραλία σήμερα των εγγονιών μας, τη παραλία της πόλης και ότι γενικότερα σημαίνει για τις προηγούμενες γενιές.
Δεν θα σταθώ στο ποιοι φταίνε για το παρελθόν ούτε και το ποιοι σημερινοί από το 2018 και ύστερα θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι στο μέλλον για το έγκλημα κατά του Λευκαδίτικου λαού που ερήμην του προσπαθούν να παραδώσουν σε ιδιωτικά συμφέροντα το κτήριο του Τουριστικού Περιπτέρου και της παραλίας τελικά όπως ορίζει ο νόμος 2971/2001 ΦΕΚ Α-285/19/12/2001 για τις επιχειρήσεις που μισθώνουν ή έχουν ακίνητα δίπλα στον αιγιαλό…θα σταθώ στους ανθρώπους που θα μπορούσαν να υψώσουν ανάστημα κατά αυτής της παραχώρησης και δεν το βλέπουμε.
Είναι οι επαγγελματικοί φορείς του τόπου, είναι οι άνθρωποι των Γραμμάτων, είναι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι,είναι οι άνθρωποι του Τύπου και θα αναφερθώ στους τελευταίους δικούς μας επαγγελματίες με την ιδιότητα του δημοσιογράφου Λευκαδίτες που μεγάλωσαν εδώ στο νησί και έζησαν τα παιδικά τους χρόνια κολυμπώντας στην αγαπημένη παραλία αλλά διασκέδασαν και στο Τουριστικό Περίπτερο.
Άλλοι απαξιώνουν να ασχοληθούν και περί άλλων τυρβάζουν καθημερινά κι άλλοι κάνουν άρθρα θέλοντας να πείσουν το Λευκαδίτικο λαό για τη παραχώρηση(ευτυχώς είναι λίγοι).
Τα χάνω ειλικρινά διαβάζοντας τις απόψεις αυτές και δεν ξέρω πως να εκφραστώ.
Δεν είναι οι μοναδικοί που θυμώνουν με το κατάντημα της περιοχής γενικότερα όπως τα νταμάρια στην Αμμόγλωσσα, την αφαίρεση του Φάρου, το χάλι του Τουριστικού Περιπτέρου, τα ερείπια του κτηρίου ΤΑΟΛ και να προσθέσω ακόμη και τη βρωμιά στη περιοχή.
Στο καλύτερο κομμάτι της Λευκάδας όλοι συνωμότησαν για να το απαξιώσουν και τελικά να το ξεπουλήσουν κι αντί να να χτυπάμε όσους το απαξίωσαν τους ρίχνουμε και “νερό στο μύλο” για να το αποτελειώσουν.
Κάποιοι βέβαια και είναι εμφανές ότι μεγαλοπιάστηκαν και δεν τους αρέσει να κολυμπούν δίπλα στα ερείπια γιατί δεν αρμόζει πλέον στο στυλ και τη γκλαμουριά τους αλλά και στον απλό κόσμο και γεροντάκια της Λευκάδας…έτσι προτιμούν μπιτσόμπαρα που σήμερα είναι πιο κοντά στο σημερινό τρόπο ζωής τους με τα ακριβά ποτά, το αραλίκι στην ομπρελοξαπλώστρα, τη καπελαδούρα και ακριβά ρολόγια και βραχιόλια.
Ίσως ακόμη να προτιμούν τη καλύτερη παραλία γι αυτούς τους λίγους και όλους τους άλλους που δεν θα μπορούν να πληρώνουν να πάνε να ξύνονται στις πλάκες της Γύρας και των Μύλων όπως μας συστήνουν.
Τουλάχιστον μας κάνουν προτάσεις δεν λέω κι αυτό είναι θετικό, όπως θετικό θα ήταν γι αυτούς πιστεύω να κοιτάξουν και από που ξεκίνησαν και τι καλάμι καβάλησαν.
Κι απ αυτούς που καβάλησαν το καλάμι και αρθρογραφούν υπέρ της παραχώρησης του Τουριστικού Περιπτέρου και κατ επέκταση της παρακείμενης παραλίας κινδυνεύουμε περισσότερο διότι αυτούς θα βρουν συμμάχους οι διοικούντες για να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους για τη καταστροφή της παραλίας του Κάστρου.
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα…η παραλία του Κάστρου κινδυνεύει από μέσα!
ΥΓ. Για το Τουριστικό Περίπτερο η δική μου γνώμη εφ όσον ο Δήμος δεν μπορεί να το αξιοποιήσει να το κατεδεφίσει και να μείνει ελεύθερη η παραλία στο κόσμο. Άλλωστε δεν έχει καμία αρχιτεκτονική αξία μόνο συναισθηματική.
Για το κτήριο του ΤΑΟΛ έχω αναφερθεί σε άλλο άρθρο μου πριν ένα χρόνο να γίνει Αρχαιολογικό μουσείο και μουσείο οίνου παράλληλα.
*Ο Κώστας Σκλαβενίτης είναι συνταξιούχος ΕΤΑΠ ΜΜΕ