– Τα μουσεία, το περιπατητικό δίκτυο που θα συνδέει τα σημεία ενδιαφέροντος του Μεγανησιού, οι γεώτοποι, οι βιότοποι, οι δομές νερού, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα σπήλαια,
– Το θαλάσσιο περιβάλλον, με δράσεις στην ιστιοπλοΐα, την κατάδυση και την υποβρύχια φωτογράφιση,
– Το ελαιοτριβείο με την βιολογική καλλιέργεια της ελιάς, το κρασί, το γάλα, τα αρωματικά φυτά, και βέβαια τα ψάρια,
– Η αναβάθμιση και πιστοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών στο τουρισμό.
Ήταν προφανές, ότι τα παραπάνω, δημιουργούσαν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας νέας επιχειρηματικότητας και κυρίως της δημιουργίας, όπως προ είπα, ενός νησιού με το δικό του brand name. Όλα αυτά βέβαια στη βάση της τοπικής συμφωνίας και συνεργασίας, που όπως φάνηκε, ήταν το αδύνατο σημείο της πρότασής μας.
Η αναπτυξιακή μας αυτή λογική, καθόριζε τις επιλογές και τις προτεραιότητές μας, με ένα πλέγμα δράσεων και στοχευμένων έργων, τα οποία είχαμε δρομολογήσει και εντάξει σε χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως τα έργα περιβάλλοντος, πολιτισμού, περιφερειακών οδικών δικτύων, θαλάσσιων και άλλων βασικών υποδομών, που μπορεί ο χώρος εδώ να μην μου επιτρέπει να αναλύσω, θα είναι όμως αντικείμενο κάποιας άλλης παρέμβασης.
Ένα από τα έργα αυτά, ήταν και η αίθουσα ιστορικής διαδρομής του νησιού μας. Ένα νεοκλασικό κτίριο, που έχει αποκατασταθεί σύμφωνα με τα σχέδια της εποχής της ανέγερσής του, που με την λειτουργία ενός διαδραστικού κέντρου πληροφόρησης θα παρουσίαζε στον επισκέπτη την διαδρομή του νησιού και των κατοίκων του από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα. Η λειτουργία θα ήταν διαδραστική με κύριο μέλημα την πολύπλευρη ανάδειξη της ιστορίας του τόπου με απλό τρόπο. Θα κάλυπτε την επιμορφωτική προσέγγιση για τις μεγάλες ηλικίες και την ψυχαγωγική για τις μικρότερες. Στους περιμετρικούς τοίχους θα βρίσκονταν αναρτημένες εικόνες με βασικές πληροφορίες για την ιστορία και τα ευρήματα του νησιού. Με κάποιες προϋποθέσεις και τα ίδια τα ευρήματα από τις ανασκαφικές εργασίες που έχουν γίνει στο νησί. Ο συσχετισμός των εκθεμάτων με την τοπογραφία του νησιού θα γίνονταν από το δάπεδο του χώρου στο οποίο έχει κατασκευασθεί μία ανάγλυφη μακέτα του Μεγανησίου με εντοπισμένα όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Τελικά, ο επισκέπτης θα γνώριζε το ΔΙΚΟ μας νησί!
Κρίνοντας, από τις μέχρι σήμερα «ευαισθησίες» και επιλογές της σημερινής δημοτικής αρχής, δεν υπάρχει νομίζω Μεγανησιώτης που να πιστεύει ότι κάτι από τα παραπάνω βρίσκεται στην σφαίρα προβληματισμού της. Οπότε από μια τέτοια δημοτική αρχή με κλειστά μυαλά, μόνο κλειστά μουσεία περιμένεις…. γιατί να μας κάνει εντύπωση; Το χειρότερο, η σημερινή δημοτική αρχή δεν έχει καν μπούσουλα για το πού πρέπει να πάει το νησί, αφού και ένα κακό σχέδιο, θα ήταν καλύτερο από το τίποτα.
Ωστόσο εμείς – και είμαστε πολλοί- θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το όραμά μας και την προσπάθειά μας για ένα άλλο Μεγανήσι, αυτό της ποιοτικής ανάπτυξης και του πολιτισμού. Και ποιος ξέρει…. Ίσως μια νέα δημοτική αρχή, με διαφορετικές αρχές και ευαισθησίες, να υλοποιήσει το όραμά μας!
Πηγή: LefkadaPress