«ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ»
Η ματιά του υπαρκτού μαγνητισμένη
ταξιδεύτρα στα διάπλατα των οριζόντων.
Η ματιά του ήλιου μεταλλικός καθρέπτης
πάνω στο μεσάλι της θάλασσας.
Η θάλασσα ένα τεράστιο γαλάζιο υφαντό
πλεγμένο στους αργαλειούς της Πηνελόπης,
οι ανταύγειες του πελάγους πολύχρωμες
φλέβες ονείρων της Σαπφούς
που σαγηνεύουν τις ματιές των γλάρων.
Το εκκλησάκι στην μύτη του βράχου λάμπει
από θείο μεγαλείο μέσα στην ματιά του υπαρκτού.
Το νησί στο βάθος γιγάντιο κοχυλένιο κέλυφος
Έχοντας καβάλα σκέψεις του ουρανού.
Το σπίτι στο νησί κυψέλη
που η οροφή του μοιάζει με το λοφείο εκείνου του
κόκορα.
Το ποστάλι της γραμμής ταχτικός διαβάτης
τα βήματα του μοιάζουν σαν αυλάκια στο πέλαγος,
όπως τα βήματα του χρόνου αυλάκια
στο μέτωπο του βαρκάρη.
Το βοστρυχωτό πελαγίσιο στήθος του βαρκάρη
μοιάζει με το απροσπέραστο δάσος της πλαγιάς
που μόνο οι κασετοφωνικοί αντίλαλοι
του μικροπωλητή μπορούν να διαπεράσουν.
Η σημαία εκείνου του κότερου στέκει περήφανα
πάνω στην Ευζωνική πατούσα της Ενωμένης
Ευρώπης
κι απέναντι από το Αφρικάνικο φυλλοκάρδι.
Είναι καταμεσήμερο και ο αέρας πέφτει λιπόθυμος
μπροστά στα λυσσασμένα μάτια
εκείνης της σμέρνας
που τροχά τα ατσαλένια δόντια της στο γρανιτένιο
βράχο.
Τα τζιτζίκια με τα κλαρινένια ράμφη
ροφούν χυμούς και τους μεταφράζουν
σε μουσικές νότες.
Εκείνο το γέρικο σκυλί κοιτάζει
επίμονα στην θάλασσα,
μου θυμίζει τον Άργο (γέρικο σκυλί του Οδυσσέα)
που χρόνια και ζαμάνια κοίταζε το αχανές πέλαγος,
περιμένοντας να γυρίσει
για να αφήσει την τελευταία πνοή του
μπροστά στα πόδια του …
Πιο πέρα ένα ζευγαράκι τουριστών αγκαλιασμένο
στα βότσαλα γράφει ερωτικό χρονικό ,
πάνω στην εξωτική τοποθεσία
με μελάνι την ευτυχία..
η σκέψη καθηλώνεται στις διαστάσεις του μεγαλείου
Όλα τριγύρω είναι πανέμορφα και ονειρεμένα
ένα τεράστιο θαυμαστικό
αγκαλιάζει την ματιά του υπαρκτού , τόσο τρυφερά
όσο η θάλασσα την πεντάμορφη
κόρη της Λευκάδα…
Υ.Γ Αφιερωμένο στην ιδιαίτερη πατρίδα μου
Λευκάδα και στους συμπατριώτες μου Λευκαδίτες
Κωστής Αρματάς – στιχουργός – ποιητής
Website: www.armataskostis.gr
