
Πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού, συγγραφέας και ποιητής.
3ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης “Κέφαλος”:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
CAPTAIN M/V MARINIK G
ΝΟΤΙΟΣ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 1997
Ο Κωνσταντίνος Σπ. Πατρίκιος γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1938 στον Άγιο Πέτρο Λευκάδας. Γονείς του ήταν ο ξυλουργός Σπύρος Πατρίκιος και μητέρα του η αγρότισσα Κωνσταντούλα Καραβία. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο στο χωριό του, γράφτηκε μετά από επιτυχείς εξετάσεις και φοίτησε στο εξατάξιο Γυμνάσιο στην πόλη της Λευκάδας, το μοναδικό που τότε υπήρχε στο νησί και αποφοίτησε από το Ναυτικό Γυμνάσιο της Ιθάκης.
Ακολούθησε το επάγγελμα του Ναυτικού με εξαιρετική επιτυχία αρχικά στα γκαζάδικα του Ωνάση, περισσότερα από 10 χρόνια, αρχίζοντας από δόκιμος πλοίαρχος και με μεγάλη θέληση για πρόοδο έφτασε στον βαθμό του Πλοιάρχου. Στην συνέχεια μεταπήδησε στα ποντοπόρα φορτηγά παντός τύπου σαν Πλοίαρχος και έκλεισε τη ναυτική του καριέρα στο ΜΟΝΤΕ CARLO όπου για μια δεκαετία κυβερνούσε την θαλαμηγό του εμπόρου διαμαντιών ROBERT MOUAWAD και ακόμη για άλλα 3 χρόνια στον κατασκευαστή κτηρίων ΝΑΒΙL ΒΟΥSΤΑΝΙ, που αγόρασε την ίδια θαλαμηγό με έδρα πάντα το ΜΟΝΤΕ CARLO. Ο τελευταίος, κτίζοντας το πολυτελέστατο ξενοδοχείο ΜΕΤRΟΡΟLΕ, τον είχε ορίσει επιβλέποντα επιθεωρητή. Αρκετές φορές είχε πάει σε κρουαζιέρα τον Πρίγκιπα Ρενιέ, πριγκίπισσες και βασίλισσες. Υπηρέτησε Σημαιοφόρος στο Πολεμικό Ναυτικό και στα αρματαγωγά πλοία του στόλου μας. Επίσης για 2 χρόνια εργάστηκε σαν Αρχιπλοίαρχος σε ναυτική εταιρεία και επιθεωρητής πλοίαρχος. Τώρα είναι συνταξιούχος.
Παράλληλα ανέπτυξε και αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα. Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε Ναυτικά περιοδικά, στην εφημερίδα «Αγιοπετρίτικα», στο περιοδικό της Πάτρας «Νήρικος», στην Λευκαδίτικη εφημερίδα τα «Νέα της Λευκάδας» και στο περιοδικό «ΚΕΦΑΛΟΣ».
Σε πρόσφατο ποιητικό διαγωνισμό που προκηρύχτηκε από τον Σύλλογο Αγιοπετριτών Αττικής με θέμα τη θάλασσα, διακρίθηκε με Έπαινο το ποίημά του «Η πρωτοχρονιά ενός Ναυτικού». Επίσης σε διαγωνισμό που έγινε στη μνήμη του Νίκου Καζαντζάκη η κριτική επιτροπή τον συμπεριέλαβε στις διακρίσεις με το ποίημά του «Μια ζωή Συνηθισμένη» και με το πεζό του «Μια ημέρα στο S/Τ ΟLΥΜΡΙC ΒΟΝD».
Είναι έγγαμος, πατέρας δύο κοριτσιών και παππούς τεσσάρων εγγονιών. Στα μαθητικά του χρόνια συμμετείχε στην ομάδα στίβου της Ιθάκης και πήγαινε στους περιφερειακούς αγώνες που γίνονταν στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, στο γήπεδο «ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΕΡΒΩΤΗΣ», σημειώνοντας πάντα επιτυχίες στα αγωνίσματα των 800 και των 3.000 μέτρων.
Η παρουσία του Κώστα Πατρικίου, στα πολιτιστικά δρώμενα ολοκλήρου του νησιού, είναι αδιάλειπτη και ουσιαστική, αφού είναι ένας άοκνος εργάτης, που με τη βιντεοκάμερα και την φωτογραφική του μηχανή, με χαρά τρέχει, πάντα αφιλοκερδώς, να αποθανατίσει εκδηλώσεις, πανηγύρια, εκκλησιαστικές γιορτές και ο,τιδήποτε πέσει στην αντίληψή του ή προσκληθεί και τα οποία προωθεί στις περισσότερες Λευκαδίτικες ιστοσελίδες με τις οποίες συνεργάζεται. Δημιουργεί πάντα με σεβασμό, σεμνότητα, με αγάπη και ταπεινότητα, χωρίς ποτέ να επιδιώκει την προσωπική του προβολή.
ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Θα μείνω στο σπίτι θα μείνω
όσο πρέπει και όσο μου πούνε
Και σε όλους εγώ το συστήνω
έξω απ’ ‘το σπίτι μα μην βγούνε
Μπόρα είναι και θα περάσει
τρικυμία σφοδρή και μεγάλη
ας αναμένουμε να καταλαγιάσει
ευχόμενοι μην έρθει και άλλη
Απρόσμενος ήρθε σαν νέο φρούτο
μας ταρακούνησε σαν το τσουνάμι
αγάντα να διώξουμε το χάλι τούτο
αν δεν θέλουμε όλους να μας ξεκάμει
Υπομονή να δείξουμε με καλοσύνη
κλεισμένοι στα σπίτια όσο μπορούμε
την σκέψη να κάνουμε χωρίς βιασύνη
για να τον διώξουμε να λυτρωθούμε
Αδιανόητο μου είναι δεν το χωνεύω
με τέτοια υπάρχοντα ανθρώπινα μυαλά
κινητά και κομπιούτερ που τα ζηλεύω
αυτά βρήκαν και είναι θαυματουργά
καλοκαίρι στην ζέστη αυτό θ α ψoφίσει
ακούμε και νιώθουμε όλοι χαρά
σε φούρνο με ζέστη αν κάποιος μας κλείσει
μήπως και θαβρουμε εμείς γιατριά ;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΝΙΚΑΙΑ 07 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ
Σταμάτησα να ξέρεις να πονάω
πήρα βοτάνι που γιατρεύει τον καημό
ξανάρχισα και να χαμογελάω
ξαναγεννήθηκα κι αρχίζω πια να ζω
Ακούραστα την μέρα την γλεντάω
την νύχτα δεν την θέλω με τρομάζει
εσένα και την νύχτα λησμονάω
κατάμαυρη σαν την ψυχή σου μοιάζει
Σαν φέξει το πρωί κι έρθει η αυγούλα
ξαναγεννιέμαι και η ζωή μου ομορφαίνει
σταυροκοπιέμαι και φωνάζω μια ευχούλα
νάνε η σκέψη μου από εσένα απαλλαγμένη
Βοτάνι μουδώσανε τις πίκρες μου λιώσανε
Γελάω και χαίρομαι σε άλλη προσφέρομαι