Θα ήθελα να σημειώσω κάτι που παρατήρησα το καλοκαίρι και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, σε σχέση με τα παιδιά και το Κορωνοιό.
Όπως συνήθως κάθε μέρα στην άδειά μου απολαμβάνω το καθημερινό μου μπάνιο στην όμορφη παραλία του γιαλού, όπου βρίσκεις να παρκάρεις πάντα αλλά και να εξυπηρετηθείς ανθρώπινα όσο κόσμο και αν έχει. Η παραλία εκτός από τους επισκέπτες είναι καθημερινά γεμάτη από οικογένειες που παραθερίζουν στα γύρω χωριά.
Στη παραλία βρίσκω την ευκαιρία να συναντήσω αρκετούς φίλους, εσωτερικούς μετανάστες που μένουν το χειμώνα σε μεγάλες πόλεις και το καλοκαίρι έρχονται για τις διακοπές τους, με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους στη Λευκάδα. Ανάμεσα σε αυτούς συνάντησα και το γιό ενός νεότερου συγχωριανού μου που μένουν στην Αθήνα.
Ο «Αλέκος» λοιπόν συνήθιζε να έρχεται κάθε μέρα με τα δυο του παιδιά στη παραλία. Το ένα από τα δύο παιδιά περίπου δύο ετών δεν άφηνε το μπαμπά από το χέρι του ποτέ. Είτε στη παραλία, είτε στη κοντινή καντίνα που πίναμε το καφέ μας το παιδάκι ακολουθούσε από το χέρι πιασμένο τον μπαμπά του. Δίπλα του πολλά παιδάκια κολυμπούσαν, έπαιζαν και χαίρονταν την ωραία θάλασσα και την υπέροχη αμμουδιά. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνονταν κάθε ημέρα με την ίδια ένταση.
Τη τελευταία ημέρα πριν φύγουν πήρα το θάρρος να ρωτήσω το πατέρα του γιατί ο γιός του δεν πάει να παίξει με τα άλλα παιδάκια και τον κρατάει συνέχεια από το χέρι. Η απάντηση που πήρα: Γιάννη το παιδάκι πρώτη φορά (λόγω lockdown ) εδώ και δυο χρόνια που γεννήθηκε βγαίνει σε κόσμο και φοβάται για αυτό με κρατάει από το χέρι μόνιμα.
Έτσι θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι δεν χάνουμε μόνο παππούδες και γιαγιάδες από το κορωνοιό αλλά ίσως χάνουμε το πολυτιμότερο στη ζωή: Το δικαίωμα και την ανάγκη των νέων παιδιών να αναπτυχθούν και να κοινωνικοποιηθούν όπως πρέπει.
Ας ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες για τη νέα γενιά.
Ιωάννης Κατωπόδης,
Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων.
Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικών και Δικτυακών Συστημάτων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Γεννημένος στο Δράγανο Λευκάδας, κάτοικος Νέας Φιλαδέλφειας